dichtenden

Dichtenden is een Nederlands term die is afgeleid van het werkwoord dichten, oftewel het schrijven van poëzie. In het moderne taalgebruik is dichtenden geen gangbaar zelfstandig naamwoord voor een dichter; de gebruikelijke term is dichter (meervoud: dichters). Dichtenden verschijnt daarom vooral in oudere teksten, in poëtische of stylistische contexten, of wanneer men de nadruk legt op de bezigheden van het poëetschap.

Grammaticaal gezien komt dichtend voort uit de present participle van dichten. Als substantief kan dichtenden volgens bepaalde literaire conventies worden gebruikt als een pluralia tantum-achtige vorm of als appellatief in historische of arcerende tekstpassages, waar men verwijst naar degenen die poëzie schrijven. In die gevallen functioneert het als een soort groepsaanduiding, vergelijkbaar met "de schrijvers die dichten". In hedendaags everyday Dutch blijft dichter of poëet de standaardkeuze.

Gebruik en nuance: dichtenden kan juist een nadruk leggen op de handeling van het dichten, eerder dan op de persoonlijke identiteit van de makers. Daardoor kan de term een poëtische of antiquarische toon geven aan een tekst. Voor reguliere beschrijvingen van poëten is dichtenden doorgaans niet nodig en kan het als ouderwets of artificieel worden ervaren.

Zie ook: dichten, dichter, poëzie.