diblockkopolymeren

Diblockkopolymeren zijn lineaire polymeren die bestaan uit twee verschillende blokken A en B die covalent aan elkaar zijn gebonden. De blokken bestaan uit verschillende monomeren, waardoor ze slecht mengen en voordelen halen uit microfasedis?icatie in de smelt of in oplossing.

Doordat de blokken slecht mengen, vormen zij in de smelt of in oplossing periodieke nanostructuren die microfases worden genoemd. De morfologie—lamellaire, cilindrische, sferische of gyroid—hangt af van de volumefractie van blok A, de lengtes van de blokken en de interacties tussen de blokken. De parameter χN bepaalt of een geordende toestand ontstaat; bij voldoende hoge χN treedt een orde-disorder-overgang op.

Ze worden meestal gesynthetiseerd met levende polymeerisatie-technieken zoals anionische polymeerisatie, RAFT, ATRP of ROMP, waardoor sequentiële toevoeging van monomeren mogelijk is en blokken A en B exact gedefinieerd kunnen worden.

Door hun combinatie van procesbaarheid en nanoschaal morfologie vinden diblockkopolymeren toepassingen in nanolithografie, templating van nanostructuren, membranen, gecontroleerde drugafgifte en als compatibilisatoren in immiscible polymer blends.