corrosievermogen

Corrosievermogen is het vermogen van een materiaal om te corroderen onder specifieke omstandigheden. Het is omgevingafhankelijk en kan variëren tussen materialen en testomstandigheden. Daardoor is corrosievermogen geen vaste eigenschap; het wordt vaak uitgedrukt als de verwachte corrosiesnelheid of als de mate van corrosie onder bepaalde voorwaarden. Corrosievermogen staat tegenover corrosieresistentie, de mate van weerstand tegen corrosie.

Factoren die het corrosievermogen beïnvloeden, zijn onder meer de materiaalkeuze en microstructuur (legering, ruwheid, passivering), de omgeving (temperatuur, vocht, pH, zoutgehalte, zuurstof), de aanwezigheid van elektrolyten, en mechanische spanningen. Bescherming zoals coatings en inhibitoren kan het corrosievermogen verlagen, terwijl galvanische koppeling met andere metalen het verhogen kan.

Mechanismen en vormen van corrosie omvatten uniform corrosie, pitting, crevice corrosion, galvanische corrosie en spanningscorrosie. De snelheid wordt vaak uitgedrukt in millimeter per jaar of micrometer per jaar, maar kan ook worden gemeten via elektrochemische parameters zoals corrosiestroomdichtheid. Veelgebruikte testmethoden zijn gewichtverliesmetingen, polarisatie en elektrochemische impedantie spectroscopie.

Beheersing van corrosievermogen gebeurt door selectie van materialen met lagere gevoeligheid, verbeteren van passivering, oppervlaktebehandeling en coatings, gebruik van inhibitors, kathodische bescherming en ontwerpaanpassingen om crevices en spanning te vermijden. In de praktijk worden serviceleven en onderhoudskosten geschat op basis van het corrosievermogen in de beoogde omgeving.

Toepassingsgebieden zijn onder meer bouw en infrastructuur, olie en gas, chemische industrie, mariene omgevingen en consumptiegoederen. Een betrouwbare inschatting van corrosievermogen ondersteunt levensduurplanning, veiligheidsbeoordelingen en onderhoudsschema's.