bufferstromen

Bufferstromen, of buffered streams, zijn I/O-streams die data tijdelijk in een geheugenbuffer plaatsen voordat deze wordt gelezen of geschreven. Het doel is om het aantal I/O-operaties naar onderliggende apparaten te verminderen en zo de prestaties te verbeteren. Een buffer fungeert als een tussenruimte waar data in opslag wordt geplaatst door een producent en later door een consument weer wordt opgehaald.

Er bestaan twee hoofdtypen: bufferende invoerstromen en bufferende uitvoerstromen. Een bufferende invoerstroom leest grotere blokken uit de onderliggende bron en levert vervolgens kleinere stukken aan de applicatie, terwijl een bufferende uitvoerstroom gegevens in een buffer zet en deze in grotere blokken naar de onderliggende bestemming schrijft. Vaak kan buffering worden aangepast: de grootte van de buffer en het moment waarop gegevens daadwerkelijk naar de onderliggende bron worden geschreven (flush).

Voordelen zijn onder meer lagere belasting van het onderliggende I/O-systeem en een hogere doorvoer bij sequentiële data, terwijl nadelen bestaan uit extra geheugenverbruik en mogelijk extra vertraging bij het beschikbaar komen van gegevens of bij foutafhandeling als er geen flush is uitgevoerd.

Veel programmeertalen bieden ingebouwde buffer-wrappers of klassen, zoals BufferedInputStream en BufferedOutputStream in Java, BufferedStream in .NET, of io.BufferedReader/io.BufferedWriter in Python. Ook het kernelniveau van het besturingssysteem kan buffering toepassen, wat losstaat van de user-space buffering. Gezamenlijk zorgen deze buffering-methoden voor efficiëntere gegevensstroom in talloze toepassingen.