betrouwbaarheidsevaluaties

Betrouwbaarheidsevaluaties is het proces van het beoordelen en kvantificeren van de betrouwbaarheid van een product, systeem of proces. Doel is om de kans dat een systeem correct functioneert over tijd te schatten, de levensduur te karakteriseren en potentiële faalpunten te identificeren. Dit ondersteunt ontwerpkeuzes, onderhoudsstrategieën en risicobeoordeling. Betrouwbaarheidsevaluaties worden toegepast in sectoren variërend van consumentenelektronica en transport tot luchtvaart en industriële systemen.

Methoden en technieken die bij betrouwbaarheidsevaluaties worden gebruikt, omvatten het verzamelen van failure data uit testen, veldregistraties en burn-in programma’s, evenals het toepassen van statistische en probabilistische modellen. Veelvoorkomende lifetime-distributies zijn de Weibull-, Exponentiële- en Lognormale verdelingen; niet-parametrische of Bayesian methoden worden ook toegepast. Belangrijke metriek zijn de MTBF (gemiddelde tijd tussen defects), MTTF (gemiddelde aan faillissement voorafgaande tijd), de faalkans of faalkans per tijdseenheid en de beschikbaarheid. Technieken zoals survivial analysis en Weibullanalyse worden vaak gebruikt om faalpatronen te herkennen en extrapolaties te maken. FMEA (failure mode and effects analysis) kan complementair worden ingezet om kwalitatieve oorzaken en mitigaties in kaart te brengen.

Proces en toepasbaarheid: een betrouwbaarheidsevaluatie begint met het vaststellen van doelstellingen en scope, gevolgd door het verzamelen van relevante data, het fitten en valideren van modellen, en het doen van voorspellingen met bijbehorende onzekerheidsmarges. Uit de resultaten kunnen aanbevelingen volgen voor ontwerpverbeteringen, testplannen en onderhoudsstrategieën zoals betrouwbaarheid-gecentreerd onderhoud (RCM). Uitdagingen omvatten datakwaliteit, censoring en kleine steekproeven, mogelijke bias en de noodzaak om modellen regelmatig bij te werken met nieuwe informatie.