austenityczne

Austenityczne, zwane również **austenitami**, jest terminem stosowanym w metalurgii i fizyce materiałów do opisania struktury krystalicznej stopów metali, głównie żelaza i niklu, oraz niektórych innych metali i ich stopów. Najbardziej znane zastosowanie tego pojęcia dotyczy **stali nierdzewnej**, gdzie austenit stanowi podstawową fazę strukturalną. Austenit jest fazą stałą, która występuje w temperaturach powyżej pewnego punktu krytycznego, zwanego temperaturą transformacji austenitycznej, zwykle w zakresie od około 723 do 1370 °C.

W stali nierdzewnej austenityczna struktura charakteryzuje się krystalograficzną strukturą kubiczną centrowaną tworzącą (FCC), co różni ją od innych faz, takich jak feryt (kubiczna centrowana tworzącą, BCC) lub martenzyt. Austenit jest odporny na korozję, dzięki obecności chromu i niklu, które tworzą ochronną warstwę tlenku na powierzchni materiału. Dzięki tej właściwości austenityczne stale są szeroko stosowane w przemyśle chemicznym, spożywczym oraz w środowiskach wymagających wysokiej odporności na korozję.

W procesie wytopu i obróbki termicznej austenit może być kontrolowany, aby uzyskać pożądane właściwości mechaniczne. W niektórych przypadkach, np. w procesie martensytyzacji, austenit może być przekształcany w martenzyt, co prowadzi do zwiększenia twardości i wytrzymałości materiału. Jednak w przypadku stali nierdzewnych austenitycznych, zachowanie fazy austenitycznej jest kluczowe dla utrzymania korozyjnej odporności.