agitatietechnieken

Agitatietechnieken verwijzen naar de verzamelnaam voor methoden die worden toegepast om vloeistoffen en suspensies te mengen, suspensies te houden, en warmte- en massatransport te bevorderen door beweging in het systeem te genereren. Het doel is uniforme verdeling van stoffen, behoud vaneltjes en efficiënte werking van chemische, biologische of materialenprocessen.

Mechanische agitatiesystemen gebruiken roerwerken die via een as en een opstaand of vallend blad beweging in het vloeistofvolume brengen. Typen include axiale systemen zoals pitched-blade en PAM-propellers, evenals radiale systemen zoals Rushton-turbines. In laboratoriumomgevingen wordt vaak een roerstaaf gebruikt. Bij ontwerp spelen factoren als omloopsnelheid, viscositeit, denstie en het aanwezig zijn van vaste deeltjes een grote rol, net als het aantal baffels en de vorm van het vat.

Andere agitatietechnieken omvatten magnetische roerers die zonder direct mechanische verbinding werken, orbital shakers voor vlakke beweging en ultrasonische agitaties die vloeistofpartikels met geluidsgolven beïnvloeden. Bovendien wordt gasbeluching gebruikt bij aerobe processen, vaak in combinatie met sparging of jet-mixing. Deze methoden worden gekozen op basis van proceskenmerken zoals oplosbaarheid, warmteafgifte en de gewenste scheiding tussen fasen.

Ontwerp en prestaties worden gekenmerkt door parameters als vermogen per volume, roermetriek en Reynoldsgetal. Schaalup, reologische eigenschappen en mogelijke schade aan gevoelige organismen of korrelige systemen moeten in overweging worden genomen. Veilige en hygiënische ontwerpen voorzien CIP/SIP en onderhoudsvriendelijkheid, essentieel voor continu gebruik in de chemische en bioprocessindustrie.