aardingslijnen

Aardingslijnen zijn geleiders die deel uitmaken van een aardingssysteem en metalen delen van een installatie met de aarde verbinden. Het doel is om bij een kortsluiting of foutstroom een lage impedantie te bieden voor de stroomafvoer en zo een correcte werking van beveiligingen te waarborgen, terwijl de spanning op toegankelijke metalen delen beperkt blijft.

Een aardingssysteem bestaat doorgaans uit een hoofdaardingsgeleider, aardingspunten of aardingselektroden en aanvullende potential bonding-verbindingen. Aardingslijnen kunnen van koper of verzinkt staal zijn en dienen zowel om individuele apparaten te beschermen als om diverse metalen onderdelen met elkaar en met de aarde te verbinden. Naast de hoofd aardingslijn zijn er vaak aanvullende aarding- en verbindinglijnen die bijvoorbeeld waterleidingen, gasleidingen en metalen constructies op hetzelfde potentiaal brengen.

Typen en routing: de hoofd aardingslijn loopt van de groepenkast naar de aardingspunten en naar de aardnetten, terwijl equipotential bonding-lijnen metalen delen van een gebouw (zoals leidingen, metalen behuizingen en constructies) onderling verbinden. Zo ontstaat een gelijkspanningsnetwerk dat spanningsverschillen beperkt.

Installatie en ontwerp: aardingslijnen moeten een betrouwbare en lage weerstand naar de aarde bieden. De grootte en het materiaal van de draad hangen af van de verwachte foutstroom en van installatieregels en normen (zoals NEN 1010 en IEC 60364). De bekabeling moet correct worden aangesloten op aardingspunten, goed worden bevestigd en beschermd tegen beschadiging en corrosie.

Onderhoud en inspectie: periodieke controles van aardingsweerstand en verbindingen zijn aanbevolen om de effectiviteit van de aardingslijn te waarborgen.

Zie ook: aarding, beschermende aarding, equipotential bonding, aardingspunt.