Zijkantcontact

Zijkantcontact is een term uit de elektronica die verwijst naar een elektrisch contact dat zich langs de zijkant van een onderdeel bevindt, in plaats van aan de onder- of bovenzijde. De contactpunten kunnen bestaan uit metalen vingers, pads of een kantcontactrand die samen met een tegenpartij een elektrische verbinding vormen tijdens montage of aansluiting.

Toepassingen komen voor bij edge-connectoren, waarbij de contactpunten op de rand van een printplaat of kaart zitten en in een overeenkomstige connector grijpen of worden geklankt. Ook in sommige compacte SMT-packages, LED-behuizingen en MEMS-sensoren komen zijkantcontacten voor, zodat een laag profiel en compacte lay-out mogelijk zijn.

Ontwerpkenmerken: betrouwbaarheid van een zijkantcontact hangt sterk af van de nauwkeurige uitlijning en vlakheid van de contactoppervlakken. De contactpunten bestaan meestal uit geleidende metalen met beschermende legeringen, vaak nikkel- of goudlagen voor slijtvastheid en corrosiebescherming. Voor een goede werking zijn voldoende contactdruk, goede afdichting tegen stof en vocht, en passende isolatiematerialen essentieel, zeker bij trillingen en temperatuurwisselingen.

Voordelen en nadelen: zijkantcontacten bieden een plat en compact profiel en vereenvoudigen sommige lay-outs, maar vereisen strengere fabricage-toleranties en verzorgde tegenpartijontwerpen om betrouwbare verbindingen te garanderen.

Zie ook: edge connector, contactoppervlak, pogo pin, aansluitklem.