Tussenrapportages

Tussenrapportages, vaak kortweg tussenrapportages genoemd, zijn voortgangsrapporten die gedurende een project worden opgesteld om de huidige stand van zaken vast te leggen. Ze beschrijven wat tot nu toe is bereikt, welke afwijkingen er zijn ten opzichte van de planning en welke risico’s en knelpunten zich voordoen. Het doel is om betrokken partijen tijdig te informeren en beslissingen mogelijk te maken zodat projecten binnen tijd en budget kunnen blijven of zo nodig bijgestuurd worden.

Ze komen voor in diverse contexten, zoals publiek bestuur, bouw- en infrastructuurprojecten, onderzoek en programma’s. In overheids- en publieke projecten dienen tussenrapportages vaak als instrument om verantwoording af te leggen aan managers, financiers en toezichthouders. Ze fungeren bovendien als middel om voortgangsrisico’s te signaleren en, indien nodig, koerswijzigingen of extra resources te bepleiten.

Een tussenrapportage bevat doorgaans verschillende kernonderdelen: de doelstelling en scope van het project, de actuele voortgang ten opzichte van planning, de begroting en feitelijke uitgaven, een overzicht van voltooide mijlpalen, aanwezige risico’s en beheersmaatregelen, eventuele wijzigingen in de scope, afhankelijkheden en een planning van de komende periode, inclusief geplande acties.

Proces en gebruik: de opsteller of het projectteam bereidt de rapportage voor, waarna een overlegorgaan of sponsor deze beoordeelt en goedkeurt. Na verspreiding kan de tussenrapportage leiden tot beslismomenten zoals bijstelling van planning, budget of governance, of tot vervolgrapportages met bijgewerkte cijfers.

Relatie tot andere eindproducten: een tussenrapportage is doorgaans minder definitief dan een eindrapport en richt zich op variatie en risico’s in plaats van uiteindelijke resultaten. De waarde ligt in tijdige transparantie en bestuurlijke grip.