Temperatuursdrift

Temperatuursdrift is de verandering van de uitgang of basiswaarde van een instrument die wordt veroorzaakt door variaties in de omgevingstemperatuur, onafhankelijk van de gemeten grootheid. Het is een systematische fout die de nauwkeurigheid en stabiliteit van metingen kan beperken, vooral in precisieinstrumentatie.

Oorzaken van temperatuursdrift zijn onder meer fysieke en elektronische factoren die met temperatuur veranderen. Dit omvat de thermische uitzetting van materialen, veranderingen in elektrische weerstand, verschuivingen in半geleiderparameters zoals drempelspanning en mobiliteit, en variaties in offset- en biasstromen van schakelingen. Mechanische componenten zoals connectors en veren kunnen eveneens in temperatuur veranderen, wat bijdraagt aan drift.

Temperatuursdrift wordt vaak beschreven met een temperatuurcoëfficiënt (TC) of driftcoëfficiënt, die aangeeft hoeveel de uitgang per graad Celsius verandert. Bij sensoren spreekt men vaak van nuldrift (veranderingen in offset) en span- of gain-drift (veranderingen in de schaal). Fabrikanten geven doorgaans TC-waarden op en kalibreren het instrument over het verwachte temperatuurbereik.

Mitigatie van temperatuursdrift omvat onder meer temperatuurcompensatie in de signaalverwerking, kalibratie over het gewenste temperatuurbereik, selectie van materialen en componenten met lage temperatuurcoëfficiënten, thermische afscherming en isolatie, stabilisatie van de omgeving of gebruik van differentiële metingen om algemene temperatuurinvloeden te cancelen.

Toepassing en betekenis: temperatuursdrift is een belangrijke zorg in metrologie, instrumentatie en procescontrole, vooral bij hoogprecisie sensoren, referentiestandaarden en elektronica. Het begrijpen en beheersen van drift is essentieel voor lange termijn betrouwbaarheid en nauwkeurigheid van metingen.