Standaardfrequentie

Standaardfrequentie is een vooraf vastgestelde, stabiele referentiefrequentie die dient als basis voor metingen, synchronisatie en kalibratie in wetenschap en techniek. Het begrip wordt wereldwijd gebruikt in verschillende domeinen waar tijd en frequentie cruciaal zijn, zoals metrologie, communicatie en signaalverwerking. De exacte waarde van een standaardfrequentie is afhankelijk van de gebruikte norm of het toepassingsgebied.

In de metrologie is de standaardfrequentie nauw verbonden met het akoestische en SI-systeem van tijd en lengte. Atomische klokken, bijvoorbeeld met cesium, rubidium of optische versus-genererende bronnen, realiseren de feitelijke klok en leveren een referentiefrequentie die traceerbaar is aan de SI-eenheid seconde. Veelgebruikte referentiefrequenties zijn 1 Hz voor klokpulsen en 10 MHz als algemeen gebruikte hoge-frequentie referentie voor meetapparatuur en kalibraties. Deze referenties kunnen wereldwijd worden verdeeld via nationale meetinstituten en distributienetwerken, zoals via GNSS-signalen, kalibratie-infrastructuur en optische fibernetwerken.

Toepassingen omvatten onder meer kalibratie van meetapparatuur, timekeeping in netwerken, en de synchronisatie van elektronische systemen. In communicatie- en radiogebieden dienen standaardfrequenties als referentie voor testsignalering, netwerkdistributie en interoperabiliteit tussen apparaten en systemen. De keuze voor een specifieke standaardfrequentie is contextafhankelijk en wordt bepaald door de relevante normenorganisatie of het kalibratieprotocol.

Samengevat biedt de standaardfrequentie een stabiele, erkende basis waarop nauwkeurige tijd- en frequentiemetingen kunnen worden uitgevoerd, met traceerbare koppeling aan het Internationale SI-systeem.