Saliniteitseenheden

Saliniteitseenheden zijn de meeteenheden die worden gebruikt om de hoeveelheid opgeloste zouten in water uit te drukken. In de oceanografie en hydrologie is saliniteit een belangrijke eigenschap omdat zij de densiteit en de dynamiek van watermassa’s beïnvloedt. De meest gebruikte systemen zijn Practical Salinity Units (psu), delen per duizend (‰, ppt) en grams per kilogram (g/kg).

Practical salinity units (psu) zijn afgeleid van de verhouding van de elektrische geleidbaarheid van een watermonster tot die van een standaardkaliumchlorideoplossing. De waarde is op papier dimensionloos, maar in de praktijk wordt hij als een maat voor saliniteit gebruikt. Delen per duizend (ppt of ‰) geven direct aan hoeveel gram zout er per kilogram water aanwezig is. In veel toepassingen komen psu en ppt vrijwel overeen; voor zeewater ligt de open-oceaanwaarde vaak rond 34–36 psu, wat ongeveer 34–36 g/kg of 34–36 ‰ is. Een derde benadering is grams per kilogram (g/kg), die als massabasis salinity wordt gebruikt; de TEOS-10-standaard introduceert Absolute Salinity (SA) uitgedrukt in g/kg en vormt de basis voor moderne berekeningen van densiteit en thermohaliene eigenschappen.

Typische waarden en toepassingen: Open oceaanwater heeft doorgaans een saliniteit van circa 34–36 psu; zoetwaterlichamen hebben bijna nul tot enkele psu; brakke watermassa’s variëren vaak tussen 0 en 30 psu; hypersaline meren kunnen boven 40 psu uitkomen. Saliniteit wordt gemeten met conductiviteitssensoren in combinatie met temperatuur en druk (bijv. CTD-profielen) en is essentieel voor klimaatmodellen, oceaanstromingen en waterkwaliteitstudies.