Home

Oppervlakteactieve

Oppervlakteactieve stoffen, vaak oppervlakteactieven genoemd, zijn moleculen met een structuur die bestaat uit een hydrofiele kop en een hydrofobe staart. Door deze eigenschap verlagen ze de oppervlaktespanning tussen water en lucht of tussen water en olie en bevorderen ze natmaken en emulsificatie van vetten. Bij toevoeging aan water ontstaan micellen boven de kritische micellulaire concentratie (CMC); in deze micellen richten de kopgroepen zich naar het water en omsluiten de hydrophobe staartjes een olie- of vetfase.

Oppervlakteactieve stoffen worden ingedeeld volgens de lading van de kop: anionisch, kationisch, nietionisch en amfoterisch. Voorbeelden:

Toepassingen omvatten huishoudelijke en industriële reiniging, shampoos, zeep, afwasmiddelen en wasmiddelen, waar ze zorgen voor natmaken,

Milieu- en veiligheidsaspecten variëren per stof: veel oppervlakteactieve stoffen zijn biologisch afbreekbaar, maar sommige kationische verbindingen

anionisch
(alkylbenzensulfonaten),
kationisch
(quaternaire
ammoniumverbindingen),
nietionisch
(alkylpolyethenoxide
ethers)
en
amfoterisch
zwitterionisch
(cocamidopropylbetaïne).
emulsificatie,
ontvetting
en
oplosbaarheid
van
vetten.
Ze
dragen
ook
bij
aan
schuimvorming
en
dispersie
van
pigmenten
of
deeltjes.
kunnen
schadelijker
zijn
voor
aquatische
organismen.
Regelgeving
(zoals
REACH)
vereist
beoordeling,
voorzorgsmaatregelen
en
passende
etikettering.
Irritatie
van
huid
en
ogen
kan
voorkomen,
vooral
bij
hogere
concentraties.