Nietwijding

Nietwijding is een term uit het religieuze vocabulaire die verwijst naar de afwezigheid van een rite van wijding, oftewel de staat of handeling waarbij iemand als geestelijk ambtsdrager wordt aangesteld. In het Nederlands duidt wijding doorgaans op de ceremonie die iemand toelaat tot een religieus ambt, zoals diaken, priester of bisschop. Nietwijding daarentegen betekent dat iemand deze rite niet heeft ondergaan en dus niet tot de hogere kerkleiding of het priesterschap behoort.

Het begrip kan op verschillende manieren worden gebruikt. In kerken waarin wijding een vereiste is voor het bekleden van bepaalde ambten, kan iemand niet gewijd blijven omdat hij of zij niet geroepen of niet geselecteerd is, of omdat de wijding uitgesteld of ingetrokken is. Daartegenover staan geloofsgemeenschappen waar geen traditionele wijding plaatsvindt en waar ministers of leiders functioneren als niet-gewijde (lay) voorgangers of leraren.

In canonieke of kerkelijke contexten is wijding een sacramenteel of ceremoniële handeling die bepaalde bevoegdheden en verantwoordelijkheden verleent. Nietgewijde personen beschikken doorgaans niet over deze bevoegdheden en kunnen in verschillende rollen actief zijn, afhankelijk van de regels van de specifieke denominatie. Nietgewijd zijn is daarom geen formele straf, maar een beschrijving van een status in relatie tot het ambt.

Zie ook: Wijding, Orde, Clergy, Laicisatie, Lichaam van gelovigen.