Luchtinstrumenten

Luchtinstrumenten, oftewel aerofonen, zijn muziekinstrumenten waarbij geluid ontstaat doordat de speler een kolom lucht in trillingen brengt. De toonhoogte en timbre worden bepaald door de lengte en vorm van de resonantiebuizen en door de methode van bespelen.

In de gangbare indeling worden ze onderverdeeld in koperblazers (brass) en houtblazers (woodwinds).

Kopersblazers produceren geluid doordat de lippen tegen een bekerachtig mondstuk vibreren en de lucht in de buis dwingen. De toonhoogte wordt aangepast met kleppen of een glijstuk en door lengteverandering van de buis. Voorbeelden zijn trompet, trombone, hoorn en tuba.

Houtblazers bestaan uit twee hoofdgroepen: fluiten en rietinstrumenten. Fluiten zoals dwarsfluit en piccolo produceren geluid door een luchtstroom tegen een rand te laten splitsen. Rietinstrumenten gebruiken een rietje; enkelrietinstrumenten zoals klarinet en saxofoon krijgen geluid door een enkel riet tegen het mondstuk en dubbelrietinstrumenten zoals hobo en fagot door twee rietjes die tegen elkaar vibreren.

Toepassingen en kenmerken: luchtinstrumenten zijn vrijwel overal terug te vinden in orkesten, blaasensembles, jazzensembles en lichte muziek. Technieken omvatten adembeheersing, tonging, embouchure en dynamiekbeheersing, en de klank varieert sterk met materiaal, mondstuk en constructie. Regelmatig onderhoud, zoals het verversen van riet bij rietinstrumenten, draagt bij aan een goede respons en intonatie.