Levenscyclusdenken

Levenscyclusdenken is een benadering in duurzaamheid die besluitvorming baseert op het volledige levenscyclusperspectief van een product, dienst of systeem. Het gaat uit van het idee dat milieueffecten, kosten en sociale consequenties niet beperkt mogen blijven tot één fase, maar in kaart gebracht en beheerst moeten worden over alle fasen van cradle tot grave, inclusief ontwerp, productie, distributie, gebruik, eind van leven en eventuele hergebruik of recycling.

In de praktijk wordt leven cyclusdenken vaak ondersteund door methoden zoals levenscyclusanalyse (LCA), die milieueffecten kwantificeert over de gehele levensduur, en het bijbehorende _life cycle cost_ (LCC) voor economische aspecten. Daarnaast kunnen product- en organisatie-omgeving verklaringen (EPD’s) en sociale LCA aanvullende informatie leveren. Internationaal en in Europa zijn normen zoals ISO 14040/14044 en Europese instrumenten zoals de Product Environmental Footprint (PEF van toepassing) en bouwgerelateerde normen relevant voor toepassing in beleid, ontwerp en inkoop.

Toepassingen van levenscyclusdenken komen veel voor in productontwerp, circulariteitsstrategieën en beleidskaders. Doelen zijn onder meer het identificeren van “hotspots” waar milieu- of economische impact het grootst is, het verbeteren van ontwerp voor duurzaamheid (duurzaamheid, repareerbaarheid, modulariteit en recyclability) en het bevorderen van woning-, bedrijfs- of publiek-private inkooppraktijken die circulariteit stimuleren.

Kritiekpunten betreffen data- en methodenonzekerheden, keuzes in grenzen en toewijzingen, en de uitdaging om lca-resultaten om te zetten in concrete besluitvorming. Desondanks biedt levenscyclusdenken een breed raamwerk voor transparante, integrale milieubeoordeling en duurzamere keuzes.