Intensiteitduurfrequentie

Intensiteitduurfrequentie is een conceptueel kader dat wordt gebruikt om drie kenmerken van een stimulus of blootstelling tegelijk te beschrijven: intensiteit, duur en frequentie. De term is geen vaste technische term met een universele, operationele definitie; de precieze betekenis hangt af van de context en het vakgebied.

Intensiteit verwijst naar de kracht of magnitude van de stimulus (bijvoorbeeld geluidsdrukniveau, lichtsterkte of chemische concentratie). Duur geeft aan hoe lang de blootstelling aan de stimulus aanhoudt tijdens één gebeurtenis. Frequentie beschrijft hoe vaak die blootstelling in een gegeven periode optreedt (bijvoorbeeld blootstellingsmomenten per uur).

In risicobeoordeling en gezondheidswetenschappen wordt vaak gesproken over een dosis of belasting die ontstaat door deze drie kenmerken. Een vereenvoudigd model is dosis = intensiteit × duur × frequentie (of het aantal blootstellingmomenten maal duur per moment). Bij continue blootstelling kan de dosis ook worden benaderd als intensiteit × totale tijd.

Toepassingsgebieden omvatten arbeids- en milieubescherming, waar men kijkt naar dagelijkse blootstelling aan geluid, straling of chemische stoffen; en in psychologie en leerwetenschappen waar de presentatie van stimuli met verschillende intensiteiten, duur en frequentie leer- of habituatie-effecten beïnvloedt. Het concept wordt tevens gebruikt in sport en geneeskunde om belasting of belastingmomenten te beschrijven.

Belangrijk is dat intensiteitduurfrequentie vooral een beschrijvend hulpmiddel is; de exacte berekening van dosis vereist vakspecifieke modellen en passende eenheidconversies, afhankelijk van de context.