Huurregulering

Huurregulering is een verzamelterm voor overheidsmaatregelen die de prijs en de voorwaarden van huurwoningen regelt. Het doel is betaalbaarheid van wonen, rechtsbescherming voor huurders en stabiliteit op de woningmarkt. Regels kunnen direct de huurprijs of de jaarlijkse verhoging bepalen en kunnen ook elementen van huurcontractbescherming en transparantie omvatten.

Belangrijkste instrumenten zijn: maximale huren of maximale verhogingen (huurprijsregulering), periodieke indexering volgens een huur- of consumentenprijsindex, vereiste registratie en openbaarmaking van huren, beperking van ontruimingen en huurcontractbescherming, en transparantie-eisen zoals publicatie van referentierentes of huurprijzen. Daarnaast spelen vaak systemen voor sociale huur en huurtoeslag een rol om kwetsbare groepen te ondersteunen.

In de praktijk bestaan er verschillende modellen. In sommige landen geldt een vaste huurgrens of een beperkt tempo van huurverhoging voor bestaande huurcontracten. In andere systemen wordt de huur bepaald via een puntensysteem of referentiedelen die mede bepalen wat een redelijke huur is. In Nederland bijvoorbeeld spelen de sociale huurprijzen die via een puntensysteem (woningwaarderingsstelsel) worden vastgesteld en de huurcommissie die geschillen beslecht; daarnaast is er sprake van financiële ondersteuning via huurtoeslag voor inkomensafhankelijke huurbetalingen. In andere landen bestaan vergelijkbare instrumenten, zoals de Duitse Mietpreisbremse en Mietspiegel, of algemene regels die transparantie en verantwoorde verhogingen beogen.

Kritiek en discussie richten zich op effecten op bouwactiviteit, aanbod en onderhoud, administratieve lasten en de mate waarin regulering werkelijk bijdraagt aan betaalbaarheid. Zie ook huurtoeslag, sociale huur en huurcommissie.