HVDCtransmissie

HVDC-transmissie, oftewel hoogspannings-directe-stroomtransmissie, is een methode om elektrische energie over lange afstanden te transporteren met gelijkstroom. In een HVDC-systeem wordt wisselstroom uit een elektriciteitsnet omgezet in gelijkstroom via een converterstation, waarna de gelijkstroom langs een transmissielijn wordt geleid en aan de ontvangende kant weer wordt omgezet in wisselstroom. De lijn kan bestaan uit bovenleidingen of onderzeese kabels; bij lange afstanden en onderzeese verbindingen biedt HVDC vaak voordelen in termen van verliezen en capaciteit.

Converteerstations bestaan uit apparatuur die de omzetting regelt en leveren doorgaans zowel actieve als reactieve vermogensbehoefte. Er zijn twee hoofdtechnologieën: line-commutated converters (LCC), gebaseerd op thyristoren, en voltage-source converters (VSC), gebaseerd op halfgeleiders zoals IGBTs. LCC-systemen vereisen vaak externe reactieve vermoeensemkap en hebben weerstand tegen netverstoringen minder flexibel; VSC-systemen bieden flexibele vermogensregeling en kunnen zonder grote tussenstappen donkere-startersfunctionaliteit leveren.

Voordelen van HVDC omvatten minder verliezen over zeer lange afstanden, geschiktheid voor onderzeese kabels, de mogelijkheid om ongesynchroniseerde netten te koppelen en betere regelbaarheid, vooral bij VSC-technologie. Nadelen zijn de hogere investeringskosten en de complexiteit van converterstations, waarbij LCC-systemen extra voorzieningen voor reactief vermogen vereisen.

Toepassingen omvatten langeafstandstransmissie, onderzeese interconnecties tussen landen, koppelingen van offshore-windparken aan het vasteland en interconnecties tussen niet-synchroniseerde netten. HVDC vormt een volwassen en zich ontwikkelende technologie die een belangrijke rol speelt bij de energietransitie en netvernieuwing.