Galwanizowanie

Galwanizowanie to proces pokrywania stali lub żelaza warstwą cynku w celu ochrony przed korozją. Najczęściej stosowane metody to galwanizacja ogniowa (hot-dip) i galwanizacja elektrolityczna (elektrogalwanizacja). Powłoka cynkowa chroni stal na dwa sposoby: działa jako warstwa ochronna fizyczna i, w przypadku uszkodzeń powłoki, pełni rolę galwanicznej ochrony katodowej, co spowalnia korozję w miejscu uszkodzeń.

Galwanizacja ogniowa polega na najpierw odpowiednim przygotowaniu powierzchni (oczyszczenie, odtłuszczenie, ewentualnie kwasowanie) i zanurzeniu elementów w kąpieli cynku w stanie stopionym w temperaturze około 450°C. Typowa grubość powłoki wynosi około 40–100 µm, rzadziej 150–200 µm dla cięższych zabezpieczeń. Powierzchnia po takim zabiegu ma charakterystyczny ziarnisty wygląd. Metoda ta jest ekonomiczna dla dużych elementów i konstrukcji oraz dobrze nadaje się do masowej produkcji.

Galwanizacja elektrolityczna polega na osadzaniu cynku z roztworu elektrolitu na podłożu poprzez przepływ prądu. Grubość powłoki zwykle wynosi 5–25 µm, co daje bardziej równomierne wykończenie i lepsze odwzorowanie skomplikowanych kształtów. Jest odpowiednia do precyzyjnych elementów, małych partii i zastosowań wymagających estetyki. Często po galwanizacji stosuje się dodatkowe procesy, jak malowanie ochronne.

Zastosowania obejmują konstrukcje stalowe, rurociągi, profile, części maszyn, elementy budowlane i wyroby metalowe narażone na korozję. Żywotność ochrony zależy od środowiska i grubości powłoki; w warunkach umiarkowanych korozja występuje wolniej, w strefach o silnym zanieczyszczeniu lub kontaktach z solą – szybciej. Powłoki cynkowe mogą czasem ulegać zjawisku białej rdzy, gdy wilgoć utrzymuje się na powierzchni bez właściwej ochrony.