Fraunhofergebied

Fraunhofergebied, in de optica en radiotechniek ook wel Fraunhoferzone genoemd, is het ver-afgelegen gebied waarin elektromagnetische straling zich in vrijwel vlakke golffronten voortplant. In dit gebied is de faseoverdracht door afstand minimaal en geldt dat de stralingsintensiteit op een waarnemingsvlak grotendeels onafhankelijk is van de afstand tot de bron. De veldverdeling in het verafliggende vlak komt bovendien overeen met de Fourier-transformatie van de openingsverdeling van het apertuur of radianteniveau.

De overgang naar het Fraunhofergebied hangt af van de afmetingen D van de bron of opening en de gebruikte golflengte λ. Een gangbare voorwaarde is dat de afstand r tot de opening groter is dan r > 2 D^2 / λ. Onder deze omstandigheden geldt dat het patroon in het waarnemingsvlak het zwevende, far-field patroon is, en dat men het patroon kan beschrijven als de Fourier-reeks van de openingsfunctie. In tegenstelling tot het Fraunhofergebied ligt in het nabijgelegen (Fresnel) gebied de fase minder rechtlijnig, en vereist de beschrijving vaak een volledige Fresnel-diffractie-integrale.

Toepassingen en jargon: Fraunhoferdiffractie vanenkelijks patroon wordt gebruikt bij het ontwerp van optische lenzen, spectrale meetapparatuur en telescoopruimten, evenals bij antenne- en radarontwerp waar de gewenste eindpatronen in het verre veld bestudeerd worden. De term verwijst naar Joseph von Fraunhofer, die in de 19e eeuw fundamenteel bijdroeg aan de studie van diffractie en het zonne-spectrum.