Ewangelikalne

Ewangelikalne (od ewangelia) odnosi się do ruchu i tradycji chrześcijaństwa protestanckiego, który kładzie nacisk na ewangelizację, osobiste nawrócenie i autorytet Biblii. Termin wywodzi się od greckiego słowa euangelion – „dobra nowina” i obejmuje szerokie spektrum zrzeszeń i wspólnot, które identyfikują się z ewangelikalnym sposobem rozumienia wiary.

W polskim kontekście kościoły ewangelikalne tworzą luźną sieć wspólnot, które funkcjonują niezależnie od tradycyjnych kościołów katolickich i niektórych kościołów protestanckich. Do grup ewangelikalnych zalicza się denomynacje baptystyczne, zielonoświątkowe, a także zindywidualizowane kościoły niezależne. Szeroko pojęte ewangelikalne życie religijne rozwinęło się w Polsce zwłaszcza w XX wieku, a po upadku komunizmu nastąpił dalszy wzrost obecności i aktywności tych wspólnot.

Charakterystyczne przekonania i praktyki obejmują przekonanie o konieczności osobistego chrztu w wierze, wysoką rangę Pisma Świętego jako autorytetu, konieczność nawrócenia i osobistej decyzji o przyjęciu Jezusa jako Zbawiciela oraz aktywną misję ewangelizacyjną. W praktyce liturgia może się różnić między wspólnotami; niektóre lesą także elementy charyzmatyczne, takie jak mówienie językami czy uzdrawianie, jednak nie jest to uniwersalne.

Globalnie ewangelikalizm stanowi zróżnicowany ruch chrześcijański, z wieloma odcieniami teologicznymi i praktycznymi. W debacie publicznej i mediach częściej spotyka się jego udział w edukacji, działalności charytatywnej i mediach, a także krytykę dotyczącą wpływu na politykę, konserwatywnych postaw społecznych lub napięć między różnymi nurtami wewnątrz ruchu.