protestanckiego

Protestanckiego to genitive singular przymiotnika protestancki, który w języku polskim oznacza „protestancki” lub „dotyczący protestantyzmu”. Używa się go w kontekstach odnoszących się do protestantów, ich kościołów, tradycji lub doktryn, na przykład kościoła protestanckiego, tradycji protestanckiej.

Etymologia przymiotnika protestancki wiąże się z ruchem reformacyjnym i terminem protestant, który dotarł do polszczyzny poprzez różne drogi językowe. W języku polskim zasób ten podlega standardowej deklinacji przymiotników zakończonych na -cki, dlatego w dopełniaczu liczby pojedynczej rodzaju męskiego lub nijakiego używa się formy protestanckiego.

Historia protestantyzmu w Polsce sięga XVI wieku, gdy pojawiły się pierwsze wspólnoty luterańskie i kalwińskie. W kolejnych wiekach funkcjonowały także inne tradycje reformacyjne, w tym ruch Braci Polskich, a także kościoły arińskie. Choć Katolicyzm utrzymał dominującą pozycję w kraju, protestantyzm miał istotny wpływ na kulturę, edukację i architekturę, a jego dziedzictwo pozostaje widoczne w polskich instytucjach i spuście historycznej różnorodności religijnej.

Współczesność przymiotnika protestancki dotyczy przede wszystkim kontekstu religijnego i kulturowego. W polszczyźnie występuje w formach używanych do opisu kościołów, organizacji i tradycji, np. dziedzictwo protestanckiego ruchu, kościół protestancki. Najważniejszym współczesnym odłamem jest Kościół Ewangelicko-Augsburski w Rzeczypospolitej Polskiej, lecz istnieją także inne wspólnoty protestanckie.