Ethyleeneenheden

Ethyleeneenheden zijn de herhalende structuur-eenheden in veel polymeren die voortkomen uit ethyleen. Een ethyleeneenheid heeft de chemische formule –CH2–CH2– en vormt samen met vele herhalingen lange polymeerketens. In polymerspecifieke notaties wordt de koolstof- en waterstofverdeling vaak weergegeven als [-CH2-CH2-]n.

Deze eenheden ontstaan bij additiepolymerisatie van ethyleen; monomeren voegen zich stap voor stap tot een lange keten. De lengte van de keten wordt uitgedrukt als de graad van polymeerisatie (DPn); de moleculaire massa is dan Mn = DPn × M0, waarbij M0 28,0 g/mol is voor de ethyleeneenheid (–CH2–CH2–).

In polymeertechniek kunnen ethyleeneenheden ook gecombineerd worden met andere monomeren tot co-polymeren; variaties in vertakkingen en stereoregeling (atactisch, syndiotactisch, isotactisch) beïnvloeden eigenschappen zoals dichtheid, kristalliniteit en smelpunten. Polyethyleen kan in verschillende types voorkomen, zoals hoog- en laagdichtheid polyethyleen, die verschillen door vertakkingen die uit ethyleeneenheden ontstaan.

Toepassingen omvatten verpakkingsfolies, kunststofbuizen en verpakking. Analysmethoden zoals NMR en IR-spectroscopie kunnen het ethyleeneenheidsgehalte en de distributie ervan in een polymeer bepalen. De ontwikkeling van ethyleenpolymeren en de bijbehorende katalysatoren (bijv. Ziegler-Natta) markeert een belangrijke fase in de polymeerchemiegeschiedenis.