Dispersiecompensatiecomponenten

Dispersiecompensatiecomponenten zijn hardware-elementen in optische netwerken die chromatische dispersie tegen gaan, het verschijnsel waarbij verschillende golflengten van licht zich met verschillende snelheid voortbewegen.

In glasvezelcommunicatie veroorzaakt chromatische dispersie verspreiding van optische pulsen terwijl het signaal door de kabel reist, wat intersymbolinterferentie en een beperking van de bitrate en afstand veroorzaakt.

Dispersiecompensatie werkt door een tegengestelde dispersie te introduceren, zodat de totale dispersie over een verbinding zo veel mogelijk nul benadert.

De belangrijkste typen zijn dispersiecompensatievezels (DCF) die negatieve dispersie leveren, dispersiecompensatiemodules (DCM) die DCF's en randapparatuur combineren, en chirped fiber Bragg gratings (CFBG) die via een longitudinale variatie van de Bragg-reflectie dispersie kunnen compenseren.

Andere opties bestaan uit geïntegreerde dispersiecompensatie in planar lightwave circuits en andere FBG-gebaseerde oplossingen.

Toepassingen vinden plaats in lange DWDM-netwerken, met name voor lange-afstands- of transcontinentale verbindingen, en bij retrofits om hogere snelheden mogelijk te maken.

Sinds de opkomst van coherente detectie en elektronische dispersiemonitoring en -compensatie is de rol van traditionele dispersiecompensatiecomponenten afgenomen, maar ze blijven relevant in bepaalde netwerksituaties en bij specifieke golflengtebanden.