Databasenormalisatie

Databasenormalisatie is het proces om een relationele database zo te structureren dat redundantie en anomalieën worden beperkt. Door data over meerdere gerelateerde tabellen te verdelen, wordt data-integriteit beter beheersbaar en blijven updates, inserts en deletes consistenter.

De kern ligt in functionele afhankelijkheden en normalisatievormen (normal forms). 1NF vereist atomaire kolomwaarden en geen herhaalde groepen. 2NF vereist dat alle niet-sleutelattributen volledig afhankelijk zijn van een kandidaat-sleutel. 3NF elimineert transitieve afhankelijkheden. BCNF is een strengere versie waarbij elke determinant een kandidaat-sleutel is. Er bestaan ook 4NF en 5NF, maar die worden zelden toegepast in standaard OLTP-omgevingen.

Het normalisatieproces omvat het analyseren van afhankelijkheden en het decomponeren van tabellen tot verliesloze joins en, waar mogelijk, afhankelijkheidsbehoud. Het resultaat is een set van tabellen met primaire sleutels en buitenlandse sleutels die de relaties leggen.

Voordelen zijn minder redundantie, betere data-integriteit en minder anomalieën bij updates. Nadelen zijn vaak meer tabellen en meer joins, wat de query-prestaties kan beïnvloeden. Denormalisatie kan om pragmatische redenen worden toegepast voor leesgerichte workloads.

Toepassing: ontwerp van relationele databases en SQL-schema’s. Normalisatie is een kernprincipe bij het modelleren van databases en bij het definiëren van constraints zoals primary keys en foreign keys.