Brandbestendig

Brandbestendig is een term die wordt gebruikt in de bouw en veiligheid om materialen, constructies of samenstellingen aan te duiden die tegen brand bestand zijn gedurende een gedefinieerde periode. Het doel is om brandverspreiding te remmen, draagvermogen zo lang mogelijk te behouden en warmteoverdracht te beperken zodat compartimenten kunnen blijven functioneren tijdens een brand. De bescherming wordt bereikt door een combinatie van materiaalkeuze, brandwerende bekledingen en de juiste detaillering bij naden, doorvoeren en aansluitingen.

De beoordeling van brandbestendigheid gebeurt aan de hand van gestandaardiseerde brandtesten. In Europa is de brandweerstand van bouwdelen doorgaans vastgesteld volgens normen zoals EN 1363-1 (brandtesten van elementen), EN 1364 (afhandeling van samenstellingen) en EN 13501-2 (classificatie van brandprestaties). De brandweerstandsduur wordt meestal uitgedrukt in minuten (bijv. 30, 60, 120 min) en kan elementen bevatten als R (structureel draagvermogen), E (integriteit) en I (isolerende werking), afhankelijk van de classificatie.

Veelvoorkomende brandbestendige materialen en systemen zijn onder meer brandwerend beton of metselwerk, gipsplaten met minerale vezels of intumescente coatings, minerale wol of andere isolaties, brandwerende deuren en bijpassende dichtingen, en beschermende coatings voor staal of hout. Ook brandwerende afdichtingen bij doorvoeren zijn van belang om de rating te behouden.

Beperkingen bestaan: geen materiaal is volledig vuurvast en prestaties hangen af van ontwerp, correcte installatie en onderhoud, evenals de staat van naden en doorvoeren en de blootstelling aan vuur. Lokale bouwvoorschriften bepalen de vereiste brandwerendheid voor verschillende gebouwtypen, en certificatie door erkende laboratoria of autoriteiten is doorgaans vereist voor naleving.