Bluetoothsignalering

Bluetoothsignalerering verwijst naar de set mechanismen waarmee Bluetooth-apparaten elkaar ontdekken, verbinding maken en communicatie beheren. Het omvat discovery, pairing en bonding, verbindingsbeheer en beveiligingsprocedures. Bluetoothsignalerering geldt voor zowel Bluetooth Classic als Bluetooth Low Energy (BLE) en vormt de basis voor het opzetten van een Bluetooth-verbinding en het uitwisselen van data.

Bij Bluetooth Classic ontstaan piconets, waarbij een master een verbinding beheert met één of meer slaves. Apparaten kunnen elkaar vinden via inquiry en response; eenmaal geïdentificeerd kan een verbinding worden opgezet via paging. De signalingprocessen regelen hoe apparaten elkaar leren kennen, hoe een link wordt gevlagd en hoe meerdere aansluitingen tegelijk kunnen bestaan.

Bij BLE werkt signaling anders: apparaten adverteren op specifieke kanalen en kunnen door andere apparaten gescand worden. Een central kan een verbinding aanvragen bij een peripheral. De central/peripheral-rollen bepalen wie de controle heeft over de verbinding en wie data verzendt. Privacyfuncties, zoals adresrandomisatie, voorkomen dat apparaten voortdurend identificeerbaar blijven.

Een cruciaal onderdeel van signaling is pairing en bonding. Hierbij worden onderling uitgewisselde sleutelmaterialen gebruikt om toekomstige verbindingen te verifiëren en data te beveiligen. Verschillende pairing-methoden (zoals Just Works, Passkey Entry of Numeric Comparison) bepalen hoe gebruikers interactie hebben tijdens het koppelen. Verkeersbeveiliging omvat encryptie en authenticatie over de link.

Data-overdracht gebeurt na het tot stand brengen van een link via lagen zoals L2CAP, en, afhankelijk van de toepassing, via RFCOMM (Bluetooth Classic) of ATT/GATT (BLE) en bijbehorende profielen. Bluetoothsignalerering speelt een sleutelrol in interoperabiliteit en gebruik in consumentenelektronica, wearables en IoT.