Biyodizel

Biyodizel, lipit kaynaklı yanabilir bir yakıt olup bitkisel yağlar, hayvansal yağlar veya atık yağların metanol ile transesterifikasyonu yoluyla üretilir. Üretimin sonucunda ortaya çıkan esterler (yağ asidi metil esterleri, FAME) dizelin yerine geçebilen temiz yanmalı bir yakıt olarak kullanılır; gliserol ise yan ürün olarak ayrılır.

Üretimde genelde bir transesterifikasyon reaksiyonu uygulanır; yağ veya yağ yağı türüne göre NaOH veya KOH gibi bir katalizör kullanılarak metanol ile yağ arasındaki reaksiyon gerçekleşir. Reaksiyon sonrasında biyodizel ve gliserin fazları ayrıştırılır, biyodizel yıkama ve saflaştırma ile kalite gereksinimlerine getirilir.

Hammaddeler geniştir: sıklıkla soya, kanola (râpeseed/kolza), palm yağı gibi bitkisel yağlar; hayvansal yağlar veya atık yağlar da değerlendirilebilir. Sürdürülebilirlik açısından, gıda itibarı olan yağlardan kaçınmak veya atık yağları kullanmak tercih edilir; bazı durumlarda ILUC etkileri ve enerji dengesinin dengelenmesi tartışılır.

Biyodizel için uluslararası standartlar EN 14214 (Avrupa) ve ASTM D6751 (Amerika) gibi belgelere tabidir; yoğunluk, viskozite, asit değeri ve iyonlaşma gibi parametreler kontrol edilir. B100 olarak adlandırılan temiz biyodizel, farklı yüzdelik oranlarda dizel ile karıştırılarak B2, B5, B20 gibi uçlar elde edilir.

Çevresel açıdan biyodizel, yaşam döngüsü başına fosil dizel ile karşılaştırıldığında sera gazı emisyonlarında azalma sağlayabilir; ancak üretim açısından bazı hammaddelerle NOx emisyonlarında artış riski ve tarımsal alan kullanımı ile ilgili sürdürülebilirlik endişeleri bulunabilir.

Birçok modern dizel motor biyodizel ile çalışabilir, ancak düşük sıcaklıklarda donma noktası ve çökelme gibi özellikler nedeniyle uygun çözümler gerekebilir; yakıt sistemi çözünürlüğü, oksidasyon stabilitesi ve depolama da dikkate alınır.

Biyodizel, yenilenebilir bir yakıt olarak enerji güvenliği ve yerel üretim olanakları sunar; politika ve teşviklerle üretim miktarı etkilenir.