Bezoek

Bezoek is een Nederlands zelfstandig naamwoord met meerdere verwante betekenissen. Het kan verwijzen naar de handeling van langsgaan bij iemand of ergens, bijvoorbeeld een vriend bezoeken, of naar de groep mensen die op bezoek is. In niet-formele contexten kan het ook verwijzen naar de bezoekers zelf, als in “het bezoek bleef nog lang zitten.”

Het werkwoord bezoeken vormt de basis van de term en betekent “op bezoek gaan bij iemand of ergens zijn.” De afgeleide woorden omvatten onder anderen bezoeker (degene die op bezoek komt), bezoekers (meervoud), en vaste samenstellingen zoals op bezoek gaan, op bezoek komen, en het bijbehorende voorzetselgebruik.

Verschillende soorten bezoeken komen veel voor in het dagelijks leven en in officiële contexten. Op bezoek gaan bij familie of vrienden is gebruikelijk, en in het professioneel domein spreken mensen vaak over huisbezoeken en bedrijfsbezoeken. In instellingen als ziekenhuizen, verpleeghuizen en gevangenissen gelden soms specifieke regels rondom bewaar, met bezoekuren of bezoekbewegingen; het woord beantwoordt ook aan termen als bezoekuur (tijdvenster waarin bezoekers welkom zijn), en bezoekadres (het adres waar bezoekers naartoe moeten).

In juridische en administratieve contexten kan bezoek ook specifieke betekenissen hebben. Bezoekrecht verwijst naar het recht om iemand te bezoeken in situaties zoals gevangenissen of behandelinstellingen. Een bezoekverbod is een opgelegd verbod om iemand te ontvangen, vaak in een veiligheids- of familierechtelijke kader.

Esthetisch en historisch gebruik toont ook dat staatbezoek een formeel type bezoek is: een reis van een staatshoofd naar een ander land. Het concept beoogt respectievelijk contact en uitwisseling, variërend van informeel familiebezoek tot formele diplomatie.