Bestaanplaatsvinden

Bestaanplaatsvinden is een Nederlands neologisme dat verwijst naar het proces waarbij iemand zijn of haar plek van bestaan zoekt en verankert in een specifieke context, zoals de fysieke omgeving, tijd en sociale relaties. De term duidt op een dubbele beweging: het realiseren van bestaan en het tegelijkertijd bepalen waar en hoe dat bestaan zich laat plaatsvinden. In die zin fungeert bestaanplaatsvinden als een aanpak voor identiteitsvorming en oriëntatie in de wereld.

Etymologie en conceptuele basis. Bestaanplaatsvinden is samengesteld uit bestaan, het bestaan of de bestaanskwaliteit, en plaatsvinden, een werkwoord dat “plaatsvinden” betekent ofwel “plaatsvinden/een plek innemen.” Door deze combinatie ligt de nadruk op zowel het bestaan als de situering daarvan: waar men bestaat, en hoe die existence zich verankert in een context.

Gebruik en toepassingsgebied. De term is vooral aangetroffen in niche-achtige filosofische of literaire discussies en wordt gebruikt om te spreken over zelfplaatsing, emplacementering en zingeving in relatie tot ruimte, tijd en sociale netwerken. Het kan bijvoorbeeld aan de orde komen in essays over stedelijke identiteit, migratie-ervaringen of persoonlijke orientatie in een veranderende samenleving. Voorbeelden blijven vaak metaforisch: het proces van bestaanplaatsvinden wordt gezien als een antwoord op de vraag waar en hoe iemand echt aanwezig is in de wereld.

verwante begrippen. Gerelateerde concepten zijn emplacement (maatschappelijke en geografische positionering), heimaat en verankering, zingeving en fenomenologische benaderingen van subjectiviteit.

Zie ook: existentialisme, fenomenologie, identiteitsvorming, plaatsgebonden identiteit.