Balansindicatoren

Balansindicatoren zijn maatstaven die afgeleid zijn van de balans en de winst- en verliesrekening en bedoeld zijn om de financiële balans en de gezondheid van een organisatie te evalueren. Ze geven inzicht in hoe bezittingen worden gefinancierd en hoe efficiënt de onderneming haar middelen inzet. Balansindicatoren worden veelvuldig gebruikt door management, financiers en beleggers om risico’s te beoordelen, prestaties te monitoren en trends te signaleren.

Opvallende categorieën zijn liquiditeitsindicatoren, solvabiliteitsindicatoren en rendementsindicatoren. Liquiditeitsindicatoren meten het vermogen om op korte termijn aan verplichtingen te voldoen, voorbeelden zijn de current ratio, de quick ratio en de cash ratio. Solvabiliteitsindicatoren kijken naar de lange termijn en de financieringsstructuur, bijvoorbeeld de debt-to-equity-ratio, de debt ratio en de equity ratio, evenals rentabiliteit zoals de interest coverage. Rendementsindicatoren meten de opbrengst van het ingezette vermogen, met ROA (rendement op activa) en ROE (rendement op eigen vermogen) als belangrijkste maatstaven; zij geven inzicht in winstgevendheid in verhouding tot activa en eigen vermogen.

Balansindicatoren worden berekend met cijfers uit de balans en de resultatenrekening en worden vaak in tijdreeksen of ten opzichte van peers geanalyseerd. Ze ondersteunen besluitvorming op gebieden zoals liquiditeitsmanagement, kapitaalstructuur en investeringskeuzes. Het is belangrijk rekening te houden met het accountingbeleid en sectorverschillen bij de interpretatie van indicatoren, omdat verschillende definities en ramingen de uitkomsten kunnen beïnvloeden.