zichtmetingen

Zichtmetingen zijn een verzameling van metingen die het functioneren van het visuele systeem evalueren. Ze worden uitgevoerd door optometristen, oogartsen en andere zorgverleners in de oogzorg en dienen onder meer ter vaststelling van refractieproblemen, het beoordelen van de binoculaire werking van de ogen en het monitoren van oogziekten. Zichtmetingen vinden plaats in klinische zorg, bij screenings (bij kinderen, rijbewijsklasses) en in onderzoekssettings.

Een van de belangrijkste onderdelen is de visuele acuiteitmeting: het vermogen om letters of symbolen op afstand te onderscheiden. Dit gebeurt meestal met een optotype zoals het Snellen- of logMAR-schema op een vaste afstand (meestal 4–6 meter). Near vision kan worden gemeten met een nabijheidskaart of Jaeger-schaal.

Refractie en correctie: hiermee wordt bepaald welke bril of contactlenzen nodig zijn. Uitgangspunten zijn een objectieve refractie (retinoscopie, autorefractor) en een subjectieve refractie (proefglazen en patiëntfeedback).

Binoculaire werking en oogmotoriek: testen op samenwerking van beide ogen, oogstand en oogbewegingen, en dieptezicht (stereopsis). Voorbeelden zijn een cover-uncover-test en vergentie- en fusietesten.

Overige aspecten: kleurenzicht en contrastgevoeligheid; kleurtesten zoals Ishihara en gezichtsveldmetingen (perimetrie) worden soms uitgevoerd, afhankelijk van de klacht en klinische noodzaak.

Interpretatie en toepassing: de resultaten helpen bij diagnoses van refractieve afwijkingen, cataract en retina- of nervus opticus-problematiek en sturen het behandel- en correctiebeleid. Zichtmetingen vervangen geen volledig oogheelkundig onderzoek, dat ook fundusonderzoek en beoordeling van oogdruk omvat.