wijdversleten

Wijdversleten is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat wordt gebruikt om aan te geven dat een oppervlak uitgebreide slijtage vertoont over een brede zone, in tegenstelling tot plaatselijke slijtageplekken. Het is samengesteld uit wijd (breed) en versleten (slijtage door gebruik). In vakliteratuur en museale labeling treft men het aan als descriptor voor artefacten, textiel en meubeloppervlakken met brede contactzones.

In de praktijk verschijnt wijdversleten bij lang gebruikt meubilair, handgrepen die over de volledige breedte van contact zijn aangeraakt of textiel waarvan de slijtage zich over de hele breedte heeft ontwikkeld door herhaald contact. Het onderscheidt zich van geconcentreerde slijtage zoals punt- of randslijtage. Het begrip helpt conservators en onderzoekers bij het typeren van gebruikspatronen en bij restauratieplanning.

Oorsprong en spelling: het woord is een samenstelling van wijd en versleten; de hyphenatie varieert, wijdversleten of wijd-versleten in oudere teksten. Het is geen standaardwoord in alle woordenboeken en blijft vooral voorkomen in specialistische bronnen.

Zie ook: slijtage, slijtagepatronen, conservatie, patina.

---