vericiler

Verici (vericiler; İngilizce transmitter), bir kaynaktan alınan bilgiyi veya enerjiyi elektromanyetik dalgalar veya optik sinyaller halinde ileten cihaz veya sistemlerdir. İletişim, radar, yayın ve endüstriyel otomasyon gibi birçok alanda kullanılır.

Çalışma prensibi: bir verici, bilgi kaynağından gelen elektriksel sinyali taşıyıcı sinyal ile modüle eder, güçlendirir ve bir antena üzerinden iletir. Bu süreçte frekans bandı ve modülasyon türü, iletişim standardına bağlı olarak belirlenir.

Türler: RF vericileri (AM/FM radyo, televizyon, uydu), fiber optik vericiler (ışık sinyallerini ileten transceiverler), kablolu veri vericileri, sensör vericileri (telemetri) ve radar vericileri. Modülasyon teknikleri arasında AM, FM, PM, QAM ve PSK gibi analog/dijital yöntemler bulunur.

Kullanım alanları: radyo ve TV yayını, kablosuz iletişim ağları (Wi‑Fi, mobil), uydu iletişimi, radar ve endüstriyel otomasyon. Tasarım ve performans kriterleri arasında çıkış gücü, çıkış empedansı, verimlilik ve bant genişliği ile güç-eğriliği dikkate alınır. Güç sınıfları, güvenlik ve yasal sınırlara tabidir.

Güvenlik ve düzenlemeler: verici kullanımı, frekans spektrumu ve güvenlik açısından ulusal ve uluslararası düzenlemelere tabidir; Türkiye’de BTK ve RTÜK ile ITU gibi uluslararası kuruluşlar rol oynar.

Tarihçe: erken radyo vericileri 19. yüzyılın sonlarında geliştirildi; Guglielmo Marconi ve diğerleri bu alana öncülük etti.