verandermanagementmodellen

Verandermanagementmodellen zijn raamwerken die organisaties helpen bij het plannen, sturen en evalueren van veranderingen, zoals structuur, processen of cultuur. Ze bieden structuur aan het veranderingsproces en helpen bij het afbakenen van rollen, communicatie en meetmomenten. Veel modellen onderscheiden menselijke factoren, operationele aanpassingen en organisatorische systemen, en benadrukken het belang van leiderschap en betrokkenheid van stakeholders.

Belangrijke modellen zijn onder meer Lewins driefasenmodel, dat verandering beschrijft als Unfreeze, Change en Refreeze; Kotter’s achtstappenmodel, dat stapsgewijs een urgentie creëert, een coalitie vormt, een duidelijke visie communiceert, belemmeringen wegnemt, korte-termijnwins realiseert en de verandering verankert; en het ADKAR-model, dat individuele verandering richt op Awareness, Desire, Knowledge, Ability en Reinforcement.

Bruggenbouwers en overgangsmodellen benadrukken de menselijke kant van verandering. Bridges’ Transition Model onderscheid Endings, Neutral Zone en New Beginnings. Daarnaast worden diagnostische raamwerken zoals McKinsey 7-S (Strategy, Structure, Systems, Shared Values, Skills, Style, Staff) en Burke-Litwin-model gebruikt om de samenhang tussen strategie en organisatiekenmerken te evalueren.

Toepassing en uitvoering: het kiezen van een model hangt af van context, scope en tijdshorizon. Veel praktijken combineren elementen uit meerdere modellen en leggen nadruk op leiderschap, communicatie, stakeholderanalyse, training en evaluatie. Kritiekpunten omvatten de neiging tot lineaire aannames en onvoldoende aandacht voor cultuur of vakmanschap; succes vereist aanpassing aan de specifieke organisatie, betrokken sponsorschap en continue follow-up.