uspokojenie

Uspokojenie to polskie rzeczownik oznaczający proces lub rezultat uspokojenia, wyciszenia lub zaspokojenia potrzeb, a także rozluźnienie napięcia czy konfliktu. Słowo to odnosi się do stanu wewnętrznego (uczucie spokoju), jak i do działań mających ten stan wywołać lub utrwalić. W praktyce termin bywa używany w różnych kontekstach: psychologicznych, medycznych, prawnych, politycznych i codziennych sytuacjach społecznych.

Etymologia tego wyrazu wskazuje na czasownik uspokoić, pochodzący od rdzenia pokój/peace i prefiksu u-, który nadaje znaczenie dokonania lub osiągnięcia. Z tego źródła wywodzą się także inne formy, takie jak uspokojenie, uspokajający, uspokajająco.

W zastosowaniach praktycznych uspokojenie może oznaczać:

- działanie mające na celu wyciszenie emocji, złagodzenie lęku lub stresu oraz uzyskanie komfortu psychicznego;

- medyczne lub farmakologiczne działania mające na celu uspokojenie pacjenta, w tym łagodną sedację lub uspokojenie objawowe;

- działanie społeczne i interpersonalne, na przykład zapewnienie, że ktoś czuje się bezpiecznie, lub osiągnięcie porozumienia w celu zakończenia konfliktu;

- kontekst prawny i administracyjny, gdzie uspokojenie roszczeń oznacza rozstrzygnięcie sporu lub ugodę, często prowadzącą do wycofania dalszych roszczeń.

Związane terminy obejmują uspokajający, ukojenie, uspokojenie sytuacji, a także pojęcia pokrewne, takie jak zadowolenie czy satysfakcja, które różnią się naciskiem na stan wewnętrzny a nie na proces redukcji napięcia.