ubocznymi

Ubocznymi istnienie jako forma językowa w języku polskim odnosi się do instrumentalnej liczby mnogiej przymiotnika uboczny, który oznacza „dodatkowy”, „drugorzędny” lub „niepożądany” w sensie boczny lub pośredni. Forma ta jest używana do opisu rzeczowników w przypadkach narzędnikowych, najczęściej w kontekstach związanych z konsekwencjami, które nie należą do głównego efektu.

W praktyce ubocznymi występuje przede wszystkim w zestawieniach dotyczących skutków lub komplikacji wynikających z procesu, leczenia lub analizy. Typowe kolokacje obejmują powikłaniami ubocznymi oraz efektami ubocznymi. Na przykład w badaniach medycznych często mówi się o powikłaniach ubocznych terapii, które obejmują objawy takie jak nudności czy zmęczenie. Termin ten pomaga oddzielić główne, oczekiwane skutki od tych, które są niepożądane lub dodatkowe.

Podstawową funkcją ubocznymi jest precyzyjne opisanie cech lub konsekwencji, które towarzyszą procesowi, ale nie stanowią jego najistotniejszego elementu. W różnych dziedzinach, od medycyny po analitykę danych, użycie tej formy pomaga w klarownym oddzielaniu zasadniczych efektów od bocznych, niekiedy niepożądanych następstw. W praktyce należy pamiętać, że ubocznymi to tylko jedna z form przymiotnika uboczny, występująca w odpowiedniej liczbie i przypadku, zależnie od kontekstu gramatycznego.