triyodotironina

Trijodotironina (T3), znana także jako triyodotironina w niektórych źródłach, jest aktywnym hormonem tarczycy. Wytwarzana jest w niewielkich ilościach przez gruczoł tarczycy, a w większej części powstaje w obwodowych tkankach w wyniku deiodynacji tyroksyny (T4). T3 przenika do komórek i wiąże się z receptorami jądrowymi TRα i TRβ, co reguluje ekspresję wielu genów.

Funkcje trijodotironiny obejmują regulację tempa metabolizmu, termogenezę, przemiany węglowodanów i tłuszczów, syntezę białek oraz wpływ na częstość pracy serca i rozwój układu nerwowego. Ma większą poten­cję niż T4 i krótszy okres półtrwania. Hormony tarczycy utrzymują homeostazę również poprzez negatywny feedback na podwzgórze i przysadkę: wyższe stężenia T3 i T4 ograniczają wydzielanie TSH.

Diagnostyka kliniczna oprócz pomiaru TSH i wolnego T4 rzadziej obejmuje oznaczenie wolnego T3, które może być użyteczne w ocenie nietypowych obrazów klinicznych nadczynności tarczycy. Leczenie niedoczynności tarczycy rzadko polega na samodzielnym podawaniu T3; liotyronina (LT3) jest używana w niektórych przypadkach jako leczenie uzupełniające albo w specjalistycznych protokołach, ponieważ ma krótszy okres półtrwania i może powodować objawy nadczynności (tachykardia, kołatanie serca, niepokój).