suspensja

Suspensja to dwufazowy układ, w którym drobne cząstki stałe są równomiernie rozproszone w cieczy i nie ulegają rozpuszczeniu. Zwykle cząstki mają tendencję do opadania na dno w wyniku grawitacji, dlatego przed użyciem taki układ wymaga wstrząsania lub mieszania. W zastosowaniach naukowych i przemysłowych suspensje nazywane bywają także zawiesinami.

W farmaceutyce suspensje są formą doustną, w której aktywny składnik występuje jako drobne cząstki w nośniku płynnym. Mogą być stosowane, gdy lek nie rozpada się w wodzie lub ma nieprzyjemny smak w postaci roztworu. Przed podaniem należy energicznie wstrząsnąć, aby rozproszyć cząstki. Do przygotowania i przechowywania stosuje się środki zawiesinujące, lepiszcze, konserwanty i substancje smakowe. Dawki leku w suspensjach muszą być dokładnie odmierzane.

Poza farmacją suspensje występują także w innych dziedzinach, na przykład w przemyśle farb i lakierów (pigmenty w zawiesinach), w chemii analitycznej oraz w naukach materiałowych. W takich układach ważna jest stabilność rozproszenia: cząstki mogą się osadzać lub łączyć ze sobą, co prowadzi do rozwarstwienia koloru lub zmiany właściwości. Stabilizację uzyskuje się poprzez dobór nośnika, dodatków zawieszających, środowiska chemicznego (pH) i parametrów fizykochemicznych, takich jak zjawiska elektrostatyczne i lepkość.

Ogólnie rzecz biorąc, suspensje są układami typowo niestabilnymi i wymagają odpowiedniego przygotowania, przechowywania i mieszania przed użyciem. W polskim języku termin ten jest najczęściej kojarzony z farmaceutyką i chemicznymi zastosowaniami zawiesin.