stwardnieniu

Stwardnienie to ogólne określenie procesu patologicznego polegającego na utrwaleniu, zgrubieniu lub włóknieniu tkanki, co prowadzi najczęściej do utraty elastyczności i zaburzeń funkcji narządu. Może dotyczyć różnych tkanek i narządów, a mechanizmy obejmują przewlekłe zapalenie, odkładanie kolagenu i wapnia oraz zastępowanie normalnej tkanki blizną.

Najczęściej spotykane konteksty stwardnienia obejmują:

Stwardnienie tętnic (arterioskleroza) – proces zmian w ścianach naczyń krwionośnych prowadzący do ich sztywnienia i zwężenia. Skutkiem są zaburzenia przepływu krwi, czego konsekwją m.in. niedokrwienie serca lub mózgu. Ryzyko wzrasta z wiekiem, paleniem, nadciśnieniem i dyslipidemią.

Stwardnienie rozsiane – choroba układu nerwowego o charakterze autoimmunologicznym, w której w mózgu i rdzeniu kręgowym dochodzi do demielinizacji i powstawania ognisk sklerotycznych. Objawy są zróżnicowane i zależą od zajętych struktur układu nerwowego.

Stwardnienie skóry (sklerodermia, twardzina skóry) – przewlekłe zwłóknienie skóry i czasem narządów wewnętrznych, prowadzące do utrudnienia ruchu i zaburzeń narządowych.

Diagnoza i leczenie zależą od konkretnego typu stwardnienia i obejmują ocenę kliniczną, badania obrazowe (np. MRI, RTG), badania funkcjonalne oraz terapię ukierunkowaną na przyczynę i objawy. W czynnikach ryzyka znajdują się czynniki nienaturalnego stylu życia, przewlekłe stany zapalne oraz choroby układu sercowo-naczyniowego. W razie wątpliwości co do konkretnego typu stwardnienia warto skonsultować się ze specjalistą.