rozsiewaczy

Rozsiewacze, także nazywane rozsiewaczami, to urządzenia służące do równomiernego rozprowadzania nasion, nawozów lub innych materiałów sypkich na powierzchni pola, ogrodu lub terenu zieleni. W typowym układzie składają się z zbiornika na materiał, mechanizmu dozującego oraz elementu rozprowadzającego i deflektora, które kierują materiał ku glebie. Dawkowanie regulowane jest za pomocą zaworu, mechanizmu napędowego lub systemów elektronicznych, co pozwala dopasować dawkę do rodzaju materiału i prędkości pracy maszyny.

Zastosowania obejmują rolnictwo, uprawy ogrodnicze, sady, tereny zieleni miejskiej oraz rekultywację gleb. Rozsiewacze stosuje się do nawozów mineralnych, nasion oraz drobnych materiałów stosowanych w pielęgnacji trawników i upraw. W praktyce wyróżnia się kilka grup ze względu na napęd: ręczne i pchane, które znajdują zastosowanie w małych gospodarstwach i ogrodach, oraz ciągnikowe lub przyczepiane, przeznaczone do większych gospodarstw i prac terenowych.

Najważniejsze typy konstrukcyjne to modele rotacyjne (promieniowe), w których materiał rozprowadzany jest na szeroki pas dzięki obracającemu się wirnikowi lub tarczy, oraz modele precyzyjne, które umożliwiają ograniczony zasięg i precyzyjne dawki, często z możliwością sterowania na odległość lub elektronicznego. Kalibracja obejmuje wyznaczenie dawki w kg/ha oraz szerokości roboczej i wykonanie testowego rozładunku w celu zweryfikowania wyników. Konserwacja polega na czyszczeniu, smarowaniu łożysk, kontroli uszczelnień oraz ochronie przed korozją.

Historia rozsiewaczy sięga XIX wieku, kiedy pojawiły się pierwsze mechaniczne urządzenia do siewu i nawożenia; od tego czasu rozwój obejmował udoskonalenia w zakresie precyzyjnego nawożenia, automatyzacji i integracji z systemami GPS.