rookervaring

Rookervaring is het Nederlandse begrip voor de ervaring met roken van tabaksproducten. Het verwijst naar hoe iemand rookt, inclusief de leeftijd waarop men begon, de frequentie (bijvoorbeeld aantal sigaretten per dag), de duur van het rookgedrag en de mate van afhankelijkheid. Daarnaast omvat het de subjectieve bevrediging die roken geeft en de mate waarin iemand moeite heeft met stoppen.

In onderzoek wordt rookervaring vaak gemeten met zelfrapportage, zoals het aantal sigaretten per dag, het aantal jaren dat men rookt en de leeftijd bij initiatie. Validatie-instrumenten zoals de Fagerström nicotineafhankelijkheidsschaal (FTND) en de Heaviness of Smoking Index (HSI) worden soms toegepast om de ernst van afhankelijkheid te bepalen.

Rookervaring is nauw verbonden met gezondheid, maar zegt weinig over het huidige gezondheidsniveau op zichzelf. Desalniettemin correleren hogere rookvolumes en langere rookperiodes met een groter risico op longaandoeningen, hart- en vaatziekten en andere aandoeningen. Stoppen met roken verlaagt risico’s aanzienlijk, ongeacht de eerdere rookervaring.

Socioculturele factoren spelen een rol: leeftijd, opleidingsniveau, sociaaleconomische status en sociale netwerken beïnvloeden rookervaring en -gedrag. Beleid en maatschappelijke normen, zoals rookvrije ruimtes, tarieven en accijnzen, waarschuwingen op verpakkingen en stopprogramma’s, proberen de rookervaring te beïnvloeden en rokers aan te zetten tot stoppen.