reflectiecoëfficiënten

Reflectiecoëfficiënten zijn dimensieloze grootheden die de proportie aangeven van een golf die wordt gereflecteerd bij een grensvlak tussen twee verschillende media. Ze geven de verhouding weer tussen de amplitude van de gereflecteerde golf en de amplitude van de invallende golf, en bepalen hoeveel energie terugkeert versus doorgeluid.

In akoestiek en elastische golven geldt bij normaal invallen Γ = (Z2 − Z1)/(Z2 + Z1), waarbij Z de mechanische impedantie van het medium is. De intensiteitsreflectiecoëfficiënt is |Γ|^2. In optiek bij normaal invallen is de reflectiecoëfficiënt voor het elektrische veld Γ = (n1 − n2)/(n1 + n2); de reflectie (vermogen) R = |Γ|^2. Bij oblique invallen hangt Γ af van de hoek, polarisatie en de grenzen, beschreven door de Fresnel-vergelijkingen.

Bij schuin invallen verschillen de reflectiecoëfficiënten voor s- en p-polarisatie en afhankelijkheden van invalshoek en materiaalkoppeling. In wetenschap en techniek worden reflectiecoëfficiënten gebruikt om hoeveelheden teruggekaatste energie te voorspellen en om grenslagen en interfaces te analyseren.

Toepassingen zijn onder meer ontwerp van akoestische panelen en muren, ultrasone beeldvorming en diagnostiek, optische coatings en anti-reflectielagen, niet-destructief testen en seismologie om onderliggende structuren te onthullen. Reflectiecoëfficiënten vormen daarmee een kernconcept in zowel golvenomezende theorie als praktische engineering.