powierzchniowe

Powierzchniowe istnienie w języku polskim odnosi się do przymiotnikowego opisu czegoś, co dotyczy powierzchni ciała, obiektu lub systemu, albo do zjawisk zachodzących na powierzchni, a nie w jego wnętrzu. Słowo pochodzi od rzeczownika powierzchnia i ma typowy polski sufiks -owy/-owe.

W praktyce termin ten występuje w wielu dziedzinach. W medycynie i dermatologii używa się go do określania zmian ograniczonych do zewnętrznych warstw skóry, a także urazów powierzchownych, takich jak rana powierzchniowa. W stomatologii może pojawiać się w odniesieniu do chorób ograniczonych do powierzchowych tkanek zęba. W geologii i materiałoznawstwie opisuje się warstwy powierzchniowe skał i materiałów oraz zjawiska na interfejsie, takie jak adsorpcja, korozja czy tarcie.

W fizyce i chemii terminy związane z powierzchniowymi właściwościami obejmują siły powierzchniowe, zjawiska powierzchniowe i interfejsowe efekty, które często różnią się od właściwości wewnątrz materiału. W kontekście ogólnym powiązane są również wyrażenia takie jak powierzchnia, powierzchniowy lub powierzchchnie, a ich użycie zazwyczaj kontrastuje z pojęciami głębokimi lub wewnętrznymi.

Powierzchniowe zjawiska opisują więc granicę między dwoma mediami i obejmują zarówno cechy, jak i procesy ograniczone do tej granicy.