polybutyleenitereftalaatti

Polybutyleenitereftalaat, in het Engels polybutylene terephthalate (PBT), is een semi-kristallijne thermoplastische polyester. Het wordt geproduceerd uit 1,4-butaandiol en tereftaalzuur of dimethyltereftalaat. PBT combineert mechanische sterkte en slagvastheid met uitstekende elektrische isolatie en een hoge dimensionale stabiliteit onder temperatuurschommelingen. Het heeft van nature een lage wateropname vergeleken met veel andere kunststoffen en behoudt zijn vorm bij koude omgevingen beter dan veel andere harsen.

PBT is beschikbaar in verschillende varianten, onder meer amorfe en semi-kristallijne grades, glasvezelversterkte (GF-PBT) typen en brandvertragende grades. Het is geschikt voor verwerking door spuitgieten, extrusie en blow molding. Typische toepassingen bevinden zich in de auto-industrie en elektronica, zoals elektrische connectoren en pluggen, behuizingen, sensoren, kabelafdichtingen en interieuronderdelen. Door zijn eigenschappen wordt PBT vaak gebruikt waar een combinatie van chemische bestendigheid, slijtvastheid en goede elektrische isolatie vereist is.

Nadelen zijn onder meer gevoeligheid voor krimp bij temperatuurwisselingen en beperkingen bij hoge temperaturen afhankelijk van de grade en additives. PBT kan onder zware hitte degraderen en is minder bestendig tegen sterke oxidanten.

Milieu-aspecten: PBT is recyclebaar en niet biologisch afbreekbaar; verbranding kan mogelijk giftige gassen opleveren. Het materiaal wordt vaak in compatibele recyclingstromen hergebruikt en kan met additieven worden aangepast aan specifieke eisen.

Historisch: PBT werd in de decennia na de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld als alternatief voor andere polyesters en PET-varianten, en heeft sindsdien brede toepassingen gevonden in auto-onderdelen en elektronica.