pelsfokkerij

Pelsfokkerij is de bedrijfsmatige fok en teelt van pelsdieren met als doel het produceren van pels voor kleding en andere toepassingen. De sector richt zich vooral op nertsen (mink) en vossen; in sommige regio’s komen ook andere soorten voor. Het productieproces omvat fokprogramma’s om gewenste vachtkenmerken te verkrijgen, het kweken van jongen tot volwassen dieren, en de verwerking van vachten tot grondstoffen die aan pelsbewerkingbedrijven worden geleverd. Dieren worden meestal gehouden in kooien of andere huisvestingsystemen die aan nationale normen moeten voldoen wat betreft verzorging, voeding en veterinaire zorg.

Dierwelzijn en regelgeving zijn belangrijke thema’s. Kritiekpunten richten zich op het leven in beperkte ruimten, risico’s voor gezondheid en de manier van slachten. Hierdoor hebben veel landen regelgeving aangescherpt of een stapsgewijze vermindering, verbod of overgangsperiode ingevoerd. Daarnaast groeit maatschappelijke en consumentendruk richting diervriendelijke praktijken, transparantie en certificering; sommige pelsbedrijven investeren in verbeterde huisvesting en traceerbaarheid, of richten zich op alternatieve materialen en duurzame productie.

Economische aspecten spelen een rol, zoals exportwaarde en werkgelegenheid in regio’s met lange tradities in de pelsindustrie. Tegelijkertijd neemt de belangstelling voor synthetische pels en andere vervangers toe, wat de sector onder druk zet.