pariteitsbit

Een pariteitsbit is een extra bit dat aan een blok gegevens wordt toegevoegd om fouten bij de overdracht of opslag te detecteren. Het vormt een eenvoudige foutcontrole die geen complexe foutcorrectie vereist.

Bij de pariteitscontrole wordt gekozen tussen even-pariteit en oneven-pariteit. Bij even-pariteit wordt het pariteitsbit zodanig gekozen dat het totaal aantal enen in de data plus het pariteitsbit even is; bij oneven-pariteit is het totaal oneven. Bij ontvangst wordt de pariteit opnieuw berekend en vergeleken met de ingestelde regel.

Pariteitsbits komen veel voor in seriële communicatiesystemen, zoals UART, en in oudere geheugen- en opslagomgevingen waar snelle, eenvoudige foutdetectie belangrijk is. In geheugenmodules kan per woord of per blok een pariteitsbit aanwezig zijn, zodat men fouten in data kan signaleren.

Een belangrijke beperking is dat een pariteitsbit slechts een oneven aantal gewijzigde bits kan detecteren. Als er twee, vier of meer bits tegelijk wijzigen, kan de fout onopgemerkt blijven of niet worden gelokaliseerd. Pariteit biedt geen foutcorrectie; bij detectie moet men doorgaans beroep doen op hertransmissie of aanvullende codes.

Varianten en beperkingen leiden tot verdere technologieën zoals tweedimensionale pariteit en foutcorrectiecodes (ECC). Tweedimensionale pariteit berekent pariteit zowel per rij als per kolom, zodat de locatie van sommige fouten kan worden bepaald zonder volledige foutcorrectie. Deze technieken worden veel gebruikt in geheugenmodules en opslagapparatuur.