overgangstoestandenbenadering
De overgangstoestandenbenadering is een theoretisch kader in de chemie voor het begrijpen en kwantificeren van reactiesnelheden. Ze veronderstelt een quasi-evenwicht tussen de reactanten en een tijdelijk hoogenergiecomplex, de overgangstoestand, dat fungeert als het kritieke punt waarop de reactie het energielandschap overstijgt. Dit gecombineerde beeld van reactant, overgangstoestand en het zogenoemde activeringspad vormt de basis van de benadering.
Volgens de theorie bepaalt de flux van moleculen die de overgangstoestand passeren de snelheid van de reactie.
Belangrijke aannames zijn onder meer een quasi-evenwicht tussen reactanten en overgangstoestand en de veronderstelling dat de
Toepassingen omvatten het schatten van reactiesnelheden, katalyse en enzymatische processen. In computationele chemie worden overgangstoestanden gezocht